Βιβλιοπαρουσίαση
Χρυσούλα Αγκυρανοπούλου «Μελανία», εκδ. Πλέθρον
Εδώ δεν χρειάζονται πολλά λόγια… Αρκεί που ένας νέος άνθρωπος, μια φοιτήτρια, στο δεύτερο, μόλις, έτος της Γαλλικής Φιλολογίας, εκδίδει το πρώτο της βιβλίο. Μία ποιητική συλλογή στα 20 χρόνια, κρύβει καταρχήν, την υπέρμετρη ευαισθησία. Κι η Χρυσούλα Αγκυρανοπούλου, που γεννήθηκε στον Πειραιά, κάνει με την «Μελανία», το πρώτο της βήμα στον λογοτεχνικό κόσμο. Καλή αρχή!
«Κάποτε θα χρειαστεί να εγκαταλείψει
τα αγγίγματα και τον ακταιωρό
της πόλης που μεγάλωσε
ίσως ενδοτική και καλυμμένη.
Την μυρωδιά της εναέριας πολιτείας της
και κείνου του πατέρα που δεν μίλαγε
-προζύμι φουσκωμένο με φωτονεφέλες.
Προς το παρόν ας κουβαλήσει ο ήλιος τα μολύβια της.
Απλόχερα προσφέρονται τα κέρματα
-λένε πως χάρισε κάποτε έναν επίδεσμο
σε μια πολύκοσμη καταπτόηση.»
Άννα Γριμάνη, περιοδικό ΤΗΛΕΘΕΑΤΗΣ, No 78, 6-12 Οκτωβρίου 1990
Χρυσούλας Αγκυρανοπούλου: Μελανία (Πλέθρον, 1990)
Κι όταν ένας ποιητής σου λέει πως προχωρεί
ενδεδυμένος ουρανούς κι αγάλματα
στ’ άλικο χάος του αποσπερίτη
συχνά τα απογεύματα ντύνεται πλήγμα πρόσθιο
και τριγυρίζει με τους ψαροφάγους
Η Χ. Α. στην πρώτη της ποιητική κατάθεση εισχωρεί κατά πρώτο λόγο στους βυθούς της ύπαρξης κι αναμοχλεύοντας το υλικό της εφηβείας συνοδεύει τις μικρές ώρες της οργής με τα κομμάτια μιας βάναυσης πραγματικότητας ως την προοπτική της φθοράς. Παραχωρεί στο τρίτο πρόσωπο την προσωπική της εμπειρία βυθίζοντας το μαχαίρι ως το κόκκαλο. Σκληρή, χωρίς αναστολές, προβάλλει απογυμνώνοντας το θλιβερό τοπίο του κόσμου.
Γράφει:
Σ’ αγάπησα για να μισήσω τις μικρές θεές σου
τους παγοκρύσταλλους του ύπνου,
τα άλογα του μυλωνά
που χρωματίζουν τα λιβάδια.
Αλλάξτε τώρα παράγραφο.
Κατεβάστε τα μπαλκόνια
ανυψώστε τον άνθρωπο.
Ο μέσα κόλπος είναι πεισιθάνατος.
Κι αλλού:
Ποτάμι ο Θεός
τα βότσαλα ροές στις κοίτες των ουράνιων πυλώνων.
Και δίπλα
δεκανίκια σκορπισμένα
από τις εξοχές των γρυλισμών
-άρματα φορτωμένα ψευτογλύφανα.
Με τα παραμύθια και τις αναφορές στη μυθολογία προσπαθεί να αποτυπώσει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια, τη διαδρομή που οδηγεί «από τα παρασκήνια στη σκηνή».
Μεταφορικά βέβαια και ανεξήγητα
καθοδηγούμαστε προς τις εξέδρες.
Μας μπάζουνε ανθρώπινους
μας επιστρέφουνε μονήρεις ονηλάτες!
Η διάβρωση των μύχιων αισθημάτων κι ενίοτε η σύγκρουση αναπαράγει το εχθρικό τοπίο, όπου η ανάγκη και το διαμπερές κενό ορίζουν το μέγεθος της «τρέλας».
Τί πιο οικείο
να ανοίγει η ζωή τα μάτια
να παραμιλά
να ξαστοχάει!
Σίγουρα η Α. στην πρώτη της ποιητική κατάθεση πέρα από το στίγμα που εξέπεμψε έβαλε θεμέλια γερά για το μέλλον.
Βαγγέλης Τασιόπουλος, περιοδικό ΠΑΡΟΔΟΣ, τεύχος 7, Απρίλιος 1991
Ραδιοφωνικός Σταθμός Μεσολογγίου
Εκπομπή «Λογοτεχνικά Περιθώρια»
Αγαπητή μας ποιήτρια,
Πριν από κάθε τι άλλο νιώθουμε την ανάγκη να σας συγχαρούμε για την απόφασή σας να δώσετε στη δημοσιότητα τα πρώτα ποιήματά σας. Ταυτόχρονα, και από την ταπεινή (σε ύψος) έπαλξή μας, σας καλωσορίζουμε στη λεγόμενη «Πόλη των Ιδεών» και σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία στον ποιητικό χώρο που διαλέξατε να εκφρασθείτε με ωραίο τρόπο.
Διαβάσαμε τα ποιήματα της πρώτης σας συλλογής που καταχωρήθηκαν στον κομψό και καλοτυπωμένο τόμο με την γενική επιγραφή: «ΜΕΛΑΝΙΑ» που έφτασε στα χέρια μας ως τιμητική προσφορά στην εκπομπή μας κι αμέσως είπαμε αυθόρμητα: τα ποιήματα αυτά δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ως πρωτόλεια. Όχι, η ποίηση που εμπεριέχουν τα τοποθετεί στα δόκιμα σκαλοπάτια της μεγάλης ποιητικής κλίμακας.
Οι συνθέσεις σας μαρτυρούν ότι –παρά το νεαρό της ηλικίας σας– διαθέτετε μιαν ωριμότητα και μιαν ικανότητα διαπλοκής των σκέψεων, στοχασμών, εντυπώσεων, συναισθημάτων και ανησυχιών στους στίχους που εντυπωσιάζει. Τα θέματα που επιλέξατε για να εκφράσετε εκείνα που σας ενδιαφέρουν κι όσα σας εντυπωσιάζουν, δίνουν στη σύνθεσή τους, αρκετές όψεις της σύγχρονης ζωής όπως αυτή (η ζωή) εμφανίζεται στο έσοπτρο της ψυχής σας.
Αν θα ’πρεπε κάτι να πούμε –παρ’ ότι αυτό πρέπει να λέγεται για τους ποιητές που έχουν διανύσει ένα μεγάλο μέρος από την πορεία τους– θα λέγαμε, με κάποια επιφύλαξη ως προς την ορθότητά του, ότι τα ποιήματά σας έχουν μια γνωστική φόρτιση. Δηλαδή χρησιμοποιούν σύμβολα και λογισμούς από τον πνευματικό σας θησαυρό. Μ’ άλλα λόγια θέλουμε να πούμε ότι ορισμένα ποιήματα δεν είναι προσπελάσιμα αμέσως και δεν δημιουργούν άμεση μέθεξη του αναγνώστη.
Ανεξαρτήτως, όμως, απ’ αυτό τα ποιήματά σας εμπεριέχουν γνήσια ποίηση και διαχέουν στην ατμόσφαιρα ό, τι καλύτερο θα μπορούσε να εκφράσει μια νεαρή θηλυκή ύπαρξη με ευαίσθητες κεραίες και γνήσιο ποιητικό ταλέντο.
Μ’ ευχαριστίες και συγχαρητήρια
Χαρά Σώκου-Γεωργίου, Θ. Μ. Πολίτης, 20.2.1990
Αξιοπρόσεκτη είσοδος στα Γράμματά μας μιας νέας ποιήτριας, της Χρυσούλας Αγκυρανοπούλου με την «Μελανία», ποιήματα που κυμαίνονται ακόμη ανάμεσα σε τρόπους και είδη αλλά που φανερώνουν έμπνευση, ευαισθησία, ίσως και κάποια λεξιμαγεία.
Κώστας Τσιρόπουλος, περιοδικό ΕΥΘΥΝΗ, τεύχος 232, 1991
