Προσέχω τον νουν Κάθομαι στη ακτή και κάνω τον Περίττα. Μόλις προχθές με φώναζες μα πέντε μήνες τώρα από το χάραμα ‒πικρά‒ γρυλλίζω να γυρίσεις. Στους βράχους κάθομαι και κάνω τον αρτέμη. ‒Κοιτάξτε στρατηγέ, πρώτη φορά βλέπω πουλάκι να κάθεται σαν τον φρουρό στην άγονη νησίδα. Πιάνομαι στον βυθό και κάνω την εξαντλημένη. ‒Ζεις; μ’…
Εαρινή οστράκωση Σαν να μεγάλωσε η ελπίδα συμποσίαρχοι πυρέσσω, τον Νικηφόρο φέρατε, ει δυνατόν, τον καταχθόνιο. Λέξεις αφρούρητες καθώς πετούν και λένε έρεβος είναι η όστρια, εδώ το μέτωπο προσεύχεται απόκρημνο (αριστερά ξαγρύπνια πουλιά στα δεξιά και να μας γνέφουνε οι μνήμες ξυλοπόδαρες) αλλά σιγά σιγά ακούω σπάνια αγγειοδιαστολή εσπερινά ξωκλήσια οι επιθυμίες μας συναθροισμένα…
Εύφλεκτο στοχαστικό Τους αρχηγούς σταθμούς πολλοί αναρωτήθηκαν για να τους περπατήσουν. Τα οσφραντικά των ρόδων ερασιτεχνικά παγκάκια των λεπρών οργισμένες στέρνες κατασκότεινες δηλαδή παραδαρμοί. Σ’ αγάπησα για να μισήσω τις μικρές θεές σου τους παγοκρύσταλλους του ύπνου, τα άλογα του μυλωνά που χρωματίζουν τα λιβάδια. Κατεβάστε τα μπαλκόνια ανυψώστε τον άνθρωπο. Ο μέσα κόλπος είναι…
Η σαρκοφάγος του Έκτορα Κακναβάτου Mα περικάρδιος ο άνεμος του ποιητή βάζει το αλεξίσφαιρο σκουφάκι του καμώνεται και φεύγει οι επιθυμίες του σε συνεχή υποτροπή ‒κλείνουν και λέγονται στη Μακρυνίτσα αλλά αυτός εκεί‒ βάζει το αλεξίσφαιρο σκουφάκι του φιλά τον θάνατο στο μέτωπο Γρύπας ορθός και Σαμαρείτης Στην κεντρική κρεβατοκάμαρα του πάθους «Ο κόσμος…
Ξυρόν Πώς σκόρπισε έτσι το μαντρί μου; αμνοί εκπνέουνε Αλκμάνα κι οι σκύλοι που εξέθρεψα ορμούν να κλείσουνε τις σφίξεις. Τίποτε δεν τους γυρίζει πίσω ούτε ο ξυλοπόδαρος θεός ούτε η ομιλία απ’ τις πλαγιές προβάλλουν έριφοι στιχανατόμοι Επεισόδια στο αγριοτεμάχιο 1 Στον Κάτω Κόσμο σ’ οδηγούνε οι ασπάλακες. Μάγκες, ο Ορφέας σαν σε…
Welcome to WordPress. This is your first post. Edit or delete it, then start writing!
Welcome to The7 – Ultimate WordPress Theme Sites. This is your first post. Edit or delete it, then start blogging!